Wierzący ludzie często mówią, że człowiek zawsze powinien iść za głosem serca i wtedy będzie wszystko w porządku. Czy jest to prawidłowe myślenie? Czy zawsze z serca pochodzą dobre myśli? Biblia mówi nam, że serce człowieka może być w bardzo różnym stanie, w różnych krańcowo stanach.
W Beskidzie Żywieckim znajduje się góra Żar, na której znajduje się zbiornik a w nim 2,3 mln m3 wody. Jest to tzw. elektrownia szczytowo - pompowa. Jeśli nastąpiłaby awaria i zbiornik by pękł, to 2,3 mln m3 słodkiej wody zalałoby okoliczne miasta i wioski – słodkiej wody.
W Holandii znajduje się tzw. Nizina Holenderska z której 25% to tereny leżące p.p.m. Jeśli pękłyby tamy ogradzające ją od morza, to na ląd wdarłaby się woda słona – tylko słona.
Tak samo wygląda sprawa z ludzkim sercem. W sercu może panować zło lub dobro. Serce może być grzeszne lub odrodzone, żyjące dla Boga. Stosownie do jego stanu z serca wychodzi dobro lub zło gdyż: „Z obfitości serca mówią usta” (Ewangelia Łukasza 6,45).
1. Serce nieodrodzone:
a). „Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny. Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.” (Psalm 14,1).
b). „Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. (Ewangelia Mateusza 15,18-19).
b). „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?” (Księga Jeremiasza. 17,9).
c). „Raduj się, młodzieńcze, w swojej młodości i bądź dobrej myśli, póki jesteś młody. Postępuj tak, jak każe ci serce, i używaj, czego pragną twoje oczy, lecz wiedz, że za to wszystko pozwie cię Bóg na sąd. (Kazn. 11,9).
d). „A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe”. (1 Moj. 6,5).
Wniosek! W nieodrodzonym człowieku jest jedynie zło. – Serce nieodrodzonego człowieka jest pełne grzechu, podstępu, obłudy, jego myśli i dążenia są ciągle złe i idą w kierunku zaspokajania swoich pożądliwości. Skrajnym przypadkiem jest człowiek, który będąc Bożym stworzeniem ośmiela się twierdzić, że nie ma Boga.
2. Bóg zna nasze serce:
a). „Ale sam Jezus nie miał do nich zaufania, bo przejrzał wszystkich. I od nikogo nie potrzebował świadectwa o człowieku; sam bowiem wiedział, co było w człowieku. (Ewangelia Jana 2,24-25).
b). „A Ten, który bada serca, wie jaki jest zamysł Ducha…” (List do Rzymian 8,27).
c). Tygiel wytapia srebro, a piec złoto, lecz Pan bada serca. (Przypowieści Salomona 17,3)
Wniosek! Bóg, Stwórca zna serce człowieka. On zna Ducha ludzkiego i wie, co w nim jest. Nikt nie jest w stanie zataić przed Nim swych myśli, dążeń i pragnień. Serce człowieka musi zostać całkowicie odrodzone, zmienione.
3. Czego żąda od nas Bóg?
a). „Synu mój, daj mi swoje serce, a twoje oczy niechaj strzegą moich dróg! (Przypowieści Salomona 23,26).
b). „Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. ….A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. (Ewangelia Łukasza 18,10-13). „Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. (List do Rzymian 10,9).
d). Wtedy Ja dam im nowe serce i nowego ducha włożę do ich wnętrza; usunę z ich ciała serce kamienne i dam im serce mięsiste (Księga Ezechiela 11,19).
Wniosek! Bóg wzywa nas abyśmy wyznali Mu swoje grzechy. On wtedy je przebacza i całkowicie zmienia nasze serce - daje nam nowe serce. W sercu tym zamieszkuje Bóg Duch Święty, który wprowadza nas we wszelką prawdę. Pozwala nam rozumieć słowo Boże.
3. Co dzieje się w sercu, kiedy jesteśmy zbawieni?
a). I rzekła Maria: Wielbi dusza moja Pana, i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim, (Ewangelia Łukasza 1,46-47).
b). „Usprawiedliwienie tedy z wiary pokój mamy z Bogiem, …”
c). „Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy. (Jan. 14,23).
d). „Wlałeś w serce me większą radość, Niż kiedy się ma obfitość zboża i wina” (Ps. 4,8)
Wniosek! Do serca wstępuje radość ze zbawienia, pokój i nowe życie. W sercu zamieszkuje Pan Jezus, Bóg, Duch Święty. Zaczynamy nowe życie z Bogiem. Czytanie Słowa Bożego jest naszym pragnieniem, nasz potrzebą. Poznajemy przez nie Boga – Ojca i Pana Jezusa w Duchu Świętym. Uczymy się jak żyć z Bogiem. Nasze serce wypełnia pragnienie uwielbiania Boga.
4. O serce trzeba dbać
a). „Będziesz miłował Boga z całego serca” (Mar. 12,30).
b). „Synu mój! Strzeż moich słów i zachowuj moje przykazania u siebie! Strzeż moich przykazań, a będziesz żył, strzeż mojego wskazania jak swej źrenicy! Przywiąż je do swoich palców i wypisz je na tablicy swojego serca! (Przyp. 7,1-3)
a). ”Strzeż serca bardziej niż wszystkiego innego” (Przyp. 4,23) –
d). „Usta nasze otwarły się przed wami, Koryntianie, serce nasze szeroko się otwarło (2 Kor. 6,11)
Wniosek! Jeśli wierzący miłuje Pana Jezusa z całego serca wtedy trwa z Nim w stałej łączności. Ciągle sięga po Słowo Boże, czyta je, rozmyśla o nim i zachowuje w swoim sercu. Czyniąc to, strzeże swoje serce. Serce kochające Pana Jezusa, kocha także wierzących. Tak nastrojone przez Pan Jezusa serce, może „wdzięcznie śpiewać i grać Panu”.