„A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije” (Ewangelia Jana 7,37).
Ujściem Amazonki płyną do Oceanu Atlantyckiego gigantyczne ilości słodkiej wody. Dlatego woda jest jeszcze zdatna do picia daleko w morzu, o wiele dalej, niż można by się tego spodziewać stojąc na wybrzeżu.
Dawno, dawno temu,...
pewien żaglowiec płynął z Europy do Ameryki Południowej. Burza i mgła przedłużyły o wiele dni jego podróż. Żaglowiec był już w drodze tak długo, że pitna woda znajdująca się na pokładzie powoli sie kończyła. Załoga dokładała wszelkich starań, aby jak najoszczędniej korzystać z jej zasobów, ale wkrótce ostatnia beczka została opróżniona. Co gorsza, ustał też wiatr dlatego utknęli na mieliźnie, a ich nadzieje na wypłynięcie i ocalenie spadły do zera. Jak wielka była ich radość, gdy dwa dni później zauważyli inny, przepływający niedaleko statek. Kiedy znaleźli się wystarczająco blisko, przekazano mu informację za pomocą alfabetu semaforowego. Poinformowano obcą załogę o swojej żałosnej sytuacji. Treść informacji brzmiała: "Giniemy, bo nie mamy już wody!".
Odpowiedź nadeszła szybko i wzbudziła ogólne zdumienie: „Woda otacza was ze wszystkich stron. Musicie ją tylko zaczerpnąć! " Nie wiedzieli, że właśnie znajdują się w zasięgu potężnego nurtu Amazonki i płyną po słodkiej, a nie słonej wodzie. Dobra, zdatna do picia woda otaczała ich ze wszystkich stron, chociaż w zasięgu wzroku nie było jeszcze lądu.
Być może i ty pytasz: „Co muszę zrobić, aby zostać uratowanym?" Odpowiedź brzmi następująco: „Żywa woda Bożej miłości otacza cię ze wszystkich stron jak ocean. Ty jej po prostu zaczerpnij!”