> Dobra Nowina

A gdy w płomieniu cierpiał męki…

Był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały, i pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza, a tymczasem psy przychodziły i lizały jego rany. I stało się, że umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na łono Abrahama; umarł też bogacz i został pochowany.

A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu. Abraham zaś rzekł: Synu, pomnij, że dobro swoje otrzymałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. I poza tym wszystkim między nami a wami rozciąga się wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd do was przejść, nie mogli, ani też stamtąd do nas nie mogli się przeprawić. I rzekł: Proszę cię więc, ojcze, abyś go posłał do domu ojca mego. Mam bowiem pięciu braci, niechaj złoży świadectwo wobec nich, aby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają. A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się. I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą (Ewangelia wg Łukasza 16,19-31).

Chrześcijanie na całym świecie obchodzą różne religijne święta, nie wiedząc lub przy tym zapominając, że zostały one ustanowione przez ludzi na przestrzeni wieków i nie mają nic wspólnego z myślami Bożymi zawartymi w Słowie Bożym.

I tak np. w roku:

• 310 r. — rozpoczęto modlić się za zmarłych

• Odylon z Cluny, benedyktyn francuski, w 998 r. zapoczątkował obchody Zaduszek, jako przeciwwagę dla pogańskich obrządków czczących zmarłych

• Naukę wiary dotyczącą tzw. czyśćca sformułował Kościół Katolicki przede wszystkim na Soborze Florenckim 1437 r. — 1439 r. i na Soborze Trydenckim 1545 r. — 1543 r. (Katechizm Kościoła Katolickiego paragraf 1031). W 1915 r. papież Benedykt XV na prośbę opata benedyktynów zezwolił, że tego dnia każdy ksiądz może odprawić trzy msze: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i w intencji papieża.
  

W Piśmie Świętym nigdzie nie czytamy o tym, aby Bóg ustanowił „Święto Zmarłych” lub „Dzień Zaduszny”. Nie ma nawet wzmianki o tym ani w Starym, ani w Nowym Testamencie. Ludzie modlą się za zmarłych w nadziei, że im pomogą — wyzwolą ich z mąk i kar, na jakie sobie zasłużyli za życia, lub do zmarłych (tzw. świętych) w nadziei, że to oni im pomogą w trudnych życiowych sytuacjach. Czy praktyki te są właściwe? Absolutnie nie! Podstawą naszego stwierdzenia jest Pismo Święte. Nigdzie nie czytamy o takich praktykach! Przeciwnie! Już w Psalmach czytamy: Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek, ani też nie da Bogu za niego okupu, bo okup za duszę jest zbyt drogi i nie wystarczy nigdy (Psalm 49,8-9). Ani modlitwy, ani jakiekolwiek ofiary nie zmienią położenia tych, którzy umarli (por. tekst na wstępie).

Niektórzy opierają się na historycznych Księgach Machabejskich, gdzie czytamy, że Machabeusze zebrali składki i modlili się za braci poległych w walce (Księga Machabejska 12,45) — apokryfy, czyli nienatchnione księgi historyczne, do których zaliczamy księgi Machabejskie, zostały dodane przez Kościół Katolicki do kanonu Biblii w 1546 r. na Soborze Trydenckim. W czasie życia Machabeuszów Bóg nie przemawiał do Żydów przez proroków — milczał przez około 400 lat z powodu odstępstwa swojego ludu od czasu proroka Malachiasza. Pomysł Machabeuszy był całkowicie niezgodny z postanowieniami Prawa Bożego: Jest obrzydliwością dla Boga każdy, kto wzywa zmarłych lub wywołuje duchy (5. Księga Mojżeszowa 18,11.12). Izrael był w tym czasie w głębokim odstępstwie i podobnych grzechów dopuścił się w przeszłości o wiele więcej.

Wcześniej na przykład, czcił i spalał kadzidła miedzianemu wężowi, którego jeszcze podczas wędrówki Izraela po pustyni Bóg kazał wykonać w ściśle określonym celu (4. Księga Mojżeszowa 21,8-9). Lud izraelski wymyślił sobie po prostu, że tak będzie dobrze. Było to jednak wbrew Bożej woli i to bałwochwalstwo było kultywowane przez długie lata aż do czasu panowania króla Hiskiasza: On to zniósł świątynki na wyżynach, potrzaskał słupy i rozkruszył węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz; do tego bowiem czasu synowie izraelscy spalali mu kadzidło, nazywając go Nechusztan (2. Księga Królewska 18,4).

Machabeusze, kierując się własnymi przesłankami, wywołali żydowskie powstanie narodowowyzwoleńcze w latach 167–160 p.n.e., skierowane przeciwko rządzącej z Syrii hellenistycznej dynastii Seleucydów. Ponieśli w nim haniebną klęskę. Modlitwa za umarłych była także ich złym i bezbożnym pomysłem.

Bóg po długim milczeniu, w swojej nieopisanej łasce, przemówił do Izraela i również do nas, posyłając na ziemię Pana Jezusa Chrystusa — Zbawiciela świata.

Bóg dał człowiekowi życie na ziemi po to, aby mógł on przez Pana Jezusa Go poznać i z Nim się pojednać. Jeśli człowiek nie uczyni tego w ciągu swego życia na ziemi, jeśli nie wejdzie w bliskie relacje z Panem Jezusem i nie przyjmie Go do swojego serca, jeśli NIE NARODZI SIĘ NA NOWO I NIE NAWRÓCI SIĘ SZCZERZE DO BOGA, TO PÓJDZIE NA WIECZNE POTĘPIENIE i żadne modlitwy, kadzidła, odmawianie różańców itp. nic mu nie pomogą. Czy nie lepiej tu i teraz zdecydować o swoim życiu? To takie proste! Uznaj, że jesteś grzesznikiem i zasługujesz na potępienie, wyraź skruchę z powodu swoich grzechów, uwierz, że Pan Jezus umarł za Ciebie i przyjmij Go, jako swojego osobistego Zbawiciela! Tak uczy Biblia!

Na pewno nie raz słyszałeś już historię o bogaczu i Łazarzu (patrz wstęp). Między miejscem ich przebywania rozciągała się „wielka przepaść” (Ewangelia wg Łukasza 16,26) — tak mówi Biblia, Słowo Boże — i nie było między nimi żadnego połączenia, nie było możliwości przejścia. Przeczytaj te pouczające słowa. Po śmierci, z miejsca, w którym się znajdziemy, zamknięta będzie droga powrotu dla każdego z nas. Dlatego pomyśl o śmierci za życia, a wtedy, jeśli zaufasz Panu Jezusowi Chrystusowi jako twojemu jedynemu Zbawicielowi, będziesz żył wiecznie po śmierci ciała. Będziesz szczęśliwy na wieki.

Poza tym, w Piśmie Świętym nie czytamy o miejscu zwanym „czyściec”. Jest to ludzki wymysł. Kiedy Pan Jezus przemawiał do ludzi, zawsze przedstawiał „dwa stany, dwa miejsca”. Mówił o tym, czym jest dobro i zło. Mówił o zbawieniu lub potępieniu, o prawicy i lewicy, o piekle i niebie, o szerokiej i wąskiej drodze, o szerokiej i wąskiej bramie, o domu zbudowanym na piasku lub skale, o dwóch panach, którym służy człowiek itp. NIGDZIE NIE MA TRZECIEJ MOŻLIWOŚCI! Jest ona wymysłem diabła, który w ten sposób chce zwieść człowieka. Grzesznik, słysząc naukę o czyśćcu, chętnie ją przyjmuje i godzi się z nią, mając nadzieję, że gdy się tam dostanie z powodu niezbyt „pobożnego życia”, ktoś go stamtąd wyciągnie po jego śmierci. Nic podobnego! Całkowite kłamstwo! Dlatego zastanów się, uwierz Ewangelii i zmień swoje życie!

Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają […] A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się. I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie uwierzą.

Te słowa uczą, że człowiek powinien uwierzyć Słowu Bożemu (Mojżesz i prorocy, to Stary Testament, to Słowo Boże). Jeśli ktoś chce się czegoś dowiedzieć o Bogu, to powinien zaznajomić się z Pismem Świętym. Bóg dał człowiekowi możliwość poznania swojej Osoby, swojej woli i swoich myśli, swojej istoty i natury — przez swoje Słowo. Tam zawarł także wskazówki dla człowieka, którego stworzył. W Ewangelii Jana czytamy, że To Słowo, stało się ciałem i zamieszkało pośród ludzi w Osobie Pana Jezusa. ON objawił Boga całkowicie — Jego łaskę, miłość, dobroć. Opisują to Ewangelie i listy apostolskie (Nowy Testament). W Jego Osobie Bóg darował człowiekowi to, co miał najdroższe. Nam pozostaje tylko wiara w Pana Jezusa Chrystusa i przyjęcie Bożego daru.

Dlatego, jak mówi Duch Święty: DZIŚ, jeśli głos jego usłyszycie, Nie zatwardzajcie serc waszych (List do Hebrajczyków 3,7-8).

Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto Weń wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (Ewangelia wg Jana 3,16).

Droga zbawienia i wszystkie zasady wiary opisane są w Piśmie Świętym.