„Żeś zachował słowo cierpliwości mojej, ja też cię zachowam od godziny pokuszenia, która przyjdzie na wszystek świat, aby doświadczy­ła mieszkających na ziemi;" (UBG) (Obj. 3,10).

 

Chciejmy zapytać się, w jakim kontekście na­pisany został ten wiersz? Jest to jeden z ważniej­szych warunków właściwego wyjaśnienia Słowa Bożego. Objawienie to jedyna prorocza księga Nowego Testamentu. Rozdział pierwszy, po krót­kim wprowadzeniu, zawiera opis osoby Pana Je­zusa jako przyszłego sędziego. Rozdziały 2 i 3 to siedem krótkich, lecz bogatych w treść listów do siedmiu zgromadzeń, które w czasie pisania Księ­gi Objawienia znajdowały się w Azji Mniejszej (dawnej prowincji rzymskiej). Za historycznym znaczeniem tych listów kryje się głęboki sens: są one „miniaturą historii kościoła", która przedsta­wia nam rozwój siedmiu głównych linii rozwo­ju kościoła (patrz dodatek II). Dalsze dokładne zajmowanie się tym tematem przeszłoby ramy niniejszej publikacji, dlatego polecamy literaturę zawartą w dodatku VII.

Z szóstego listu, listu do Filadelfii, dowia­dujemy się, że Pan zachowa wierzących od cięż­kiej próby[1] (pokuszenia - próby ze strony Boga), która przyjdzie na cały świat. Ten czas próby lub czas sądów jest dokładnie opisany w następnych rozdziałach Objawienia. Niektóre fragmenty bę­dziemy rozważać nieco później.

Sądy dotkną ludzi, którzy będą „miesz­kańcami ziemi." Wyrażenie to występuje często w księdze Objawienia i określa ludzi, którzy są związani z tą ziemią[2] (są jej mieszkańcami). Ich interesy są nierozerwalnie związane z tą ziemią. Oni nic nie wiedzą o niebiańskim powołaniu ko­ścioła. Obietnica pochwycenia wierzących, którą opisuje Paweł, zabranie do domu Ojca o czym mówił nasz Pan, jest im nieznana bądź wywołuje na twarzy uśmiech politowania.

Dla wszystkich, którzy czekają na pochwy­cenie wierzących, którzy czekają na swojego przychodzącego Pana, miejsce to jest dalszą wskazówką na to, że nie ma innego wydarzenia, które miałoby poprzedzić pochwycenie wie­rzących, nie ma więc mowy, że wierzący eonu kościoła będą musieli przechodzić przez ucisk.

Chcemy jednak wiedzieć, co będzie się dziać na ziemi po zabraniu kościoła. Dlatego przeczy­tamy odcinek pisma z księgi proroka Daniela, który przeżył cały okres siedemdziesięciu lat niewoli babilońskiej (ok. 606-536 p.n.e.).

 [1] Zwróć uwagę na wyrażenie „od godziny pokuszenia" (ek tes horas tou pairasmou). Wykładający naukę Biblii nauczyciele dowodzący, że wierzący będą jeszcze na ziemi w czasie (lub w części) wielkiego ucisku, tłumaczą przyimek „ek" na „z", co w ogólności jest prawdą. W tym jednak przypadku zupełnie nie oddaje sensu. Chętnie tłumaczy się również ten przyimek jako „w" lub „z". Jeżeli już przetłumaczyłoby się go jako „z", w znaczeniu od „z (niebezpieczeństwa)", to jednak w tym przypadku lepszym byłoby użycie słowa „przed." Porównaj w związku z tym następujące miejsca: „...który nas wyzwolił przed „ek" nadchodzącym gniewem" (1 Tes. 1,10); „...lecz abyś ich zachował od „ek" złego" (Jana 17,15); „Wstrzymywać się od mięsa..." (Dz. Ap. 15,29).

[2] Dosłowne tłumaczenie brzmi „mieszkańcy ziemi”. Patrz rozdział:

6,10; 8,13; 11,10; 13,8.12.14; 17,2.8.

Fragmenty książki "Czasy końca"  autor: Werner Mücher

 

Słowo Boże na dziś

"Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim!"

(Księga Izajasza 41,10)

Zaproszenie

ZAPROSZENIE
NA KONFERENCJĘ BIBLIJNĄ
 
T: Ewangelia Jana 4,1 do 4,26
 
niedz. 31.03.godz 16.00 do 18.30
pon. 01.04.godz 09.30 do 12.30; 15.00 do 17.30
 Mikołów ul. Waryńskiego 42a
 
ZGROMADZENIA
Nd: 9:30 Wieczerza Pańska
11:00 Głoszenie Słowa Bożego
Wt: 18:30 Modlitwy i studium Słowa Bożego
Mikołów ul. Waryńskiego 42a